Upojenie alkoholowe
Upojenie alkoholowe zwykłe (ebrietas simplex), które definiuje się także jako upicie zwykłe, głównie można poznać po zmianach zachowania (agresywność, euforia, smutek, labilność emocjonalna) oraz zaburzeniach koordynacji nerwowej (bełkotliwa mowa, brak koordynacji ruchowej), co stanowi naturalną reakcję organizmu, w szczególności ośrodkowego układu nerwowego na alkohol etylowy. Objawy pojawiają się osobniczo, u osób wyjątkowo wrażliwych od 0,3 promila. Są także osoby, u których nie dochodzi do upojenia alkoholowego pomimo stężenia alkoholu we krwi na poziomie 1,5-2 promila. Tradycyjnie wyróżnia się w upojeniu zwykłym 3 fazy, zwane również stadiami:
- faza podchmielenia, czyli ekscytacji, w której obserwuje się wzmożoną aktywność przy obniżonej jednak precyzji ruchów, zmniejszenie krytycyzmu i zdolności logicznego, przyczynowego myślenia oraz pewną nieadekwatność w reakcjach uczuciowych i zachowaniu,
- faza właściwego upojenia, w której występuje chwiejny chód, bełkotliwa mowa, posługiwanie się banalnymi frazesami, dalsze zmniejszenie krytycyzmu i zdolności logicznego, przyczynowego myślenia oraz pogłębienie nieadekwatności w reakcjach uczuciowych i zachowaniu. W fazie tej występuje również cały szereg innych symptomów, które łącznie nazywa się „zachowania się pijaków”,
- faza głębokiego upojenia, zwana również porażenną, w której występują stopniowo pogłębiające się zaburzenia świadomości, zahamowania ruchowe i wreszcie sen.
Upojenie alkoholowe w fazie podchmielenia, a zwłaszcza w początkowym okresie właściwego upojenia, może przybierać bardzo różnorodne postacie (euforyczną, maniakalną, depresyjną, dysforyczno-eksplozywną, histeryczną), których rodzaj w dużym stopniu zależy od cech osobowości oraz stanu ośrodkowego układu nerwowego.
Stany upojenia alkoholowego mogą pozostawić po sobie jedynie fragmentaryczną pamięć doznanych przeżyć i swojego zachowania się, niekiedy jednak pamięć ta może być całkowicie zniesiona. Bardzo często upojenie zwykłe pozostawia niepamięć w alkoholizmie przewlekłym.
Baza wiedzy
Alkoholowy Zespół Abstynencyjny
Alkoholowy Zespół Abstynencyjny, w skrócie AZA to stan chorobowy, który pojawia się przeciętnie od 12 do 24 h po przerwaniu ciągu alkoholowego i zaprzestaniu picia lub zmniejszeniu ilości spożywanego alkoholu. Przeważająca większość AZA jest możliwych do usunięcia w warunkach domowych. Chorzy z AZA potrzebują odtrucia alkoholowego – przede wszystkim podania płynów i elektrolitów, czasem niezbędne jest podanie środków uspokajająco-nasennych.
Kac
Kac (Zespół drugiego dnia, Katzenjammer) to inaczej złe samopoczucie pojawiające się kilka godzin po spożyciu zbyt dużej ilości alkoholu. Etanol zawarty w napojach alkoholowych odpowiada za stan tzw. upojenia alkoholowego. Picie alkoholu modyfikuje jednak metabolizm organizmu, gdyż jest on wydalany praktycznie w całości w postaci zmienionej. Kac zwykle nie wymaga leczenia, czasem jednak w przypadku nasilonych dolegliwości pacjenta należy nawodnić i podać leki objawowe.
Paranoja alkoholowa
Paranoja alkoholowa rozwija się u mężczyzn w nieco mniej nasilonym stopniu uzależnienia od alkoholu, zwykle po 40 roku życia. Przybiera formę charakterystyczną dla paranoi, czyli w logiczny sposób uporządkowanego systemu urojeń. Niektórzy określają tę formę paranoi Zespołem Otella lub obłędem zazdrości.
